«لی شیکای» یک هفته شلوغ را طی تعطیلات روز ملی چین (از اول تا هفتم اکتبر) سپری کرد؛ او در این یک هفته بازدیدکنندگان از سراسر چین را سرگرم کرد، به تمیز کردن اتاق‌‌های مهمانان پرداخت، غذا پخت و نمایش اجرا نمود.
به گزارش اقتصادرسا؛«لی شیکای» یک هفته شلوغ را طی تعطیلات روز ملی چین (از اول تا هفتم اکتبر) سپری کرد؛ او در این یک هفته بازدیدکنندگان از سراسر چین را سرگرم کرد، به تمیز کردن اتاق‌‌های مهمانان پرداخت، غذا پخت و نمایش اجرا نمود.
این مرد 59 ساله از گروه قومی «لاهو» در بخش «لانکانگ» واقع در استان «یون‌نان» در جنوب غربی چین یک اقامتگاه خانگی و رستوران را اداره می‌کند. ضمنا او یکی از اعضای اصلی یک شرکت نمایشی در روستایش هم هست.
لی در مصاحبه با «سی جی تی ان» با بیان اینکه درآمدشان از نمایش‌هایی که منحصربفرد هستند، چندین برابر شده، گفت: هیچ وقت فکرش را نمی‌کردیم که ترانه‌ها و رقص قومی ما بتواند گردشگران را به خود جلب کند.
داستان «لائودابائو» زادگاه لی مهجور نمانده و همه از آن اطلاع دارند. طی دهه گذشته، گروه‌های اقلیت قومی در بسیاری از مناطق ساکن شده‌اند؛ مناطقی که زمانی مطرود و به دلایل تاریخی محروم مانده بود اما اکنون شاهد تغییر و دگرگونی از فقر به رفاه هستند.
زیرساخت بهبودیافته
مردم قوم لاهو یکی از گروه‌های قومی هستند که مستقیما وارد سوسیالیسم شده‌اند یه این معنا که آنها پیش تاسیس جمهوری خلق چین به روش‌های نخستین زندگی می‌کردند.
لی به خاطر می‌آورد قوم آنها در دهه 90 میلادی زندگی بسیار ساده‌ای داشتند. وی گفت: به یاد می‌آورد آن موقع ما در خانه‌های کاه‌گلی زندگی می‌کردیم و غذا و لباس کافی نداشتیم. فقط یک جاده خاکی وجود داشت و سفر کردن آسان نبود. حتی ما در شب‌ها به مشعل نیاز داشتیم.
امروزه با اینکه خانه‌های آنها تقریبا از لحاظ ساختار اصلی تغییری نکرده اما بسیار مجهزتر شده است. تصاویر قدیمی حاکی از آن است که در گذشته مردم در طبقه بالا زندگی می‌کردند و دام‌های آنها طبقه پایین نگهداری می‌شدند.
حالا لی در خانه‌اش 6 اتاق مهمان دارد که معمولا از قبل به طور کامل رزرو می‌شود چرا که مردم می‌توانند با چند ساعت رانندگی به راحتی به این روستا برسند و از چشم انداز و فرهنگ متمایز لاهو لذت ببرند.
به‌دنبال نابودی فقر شدید، تامین ملزومات روزانه مردم در این مناطق دیگر کار دشواری نیست. آنچه اولویت دارد توسعه صنایع خاصِ کشاورزی برای احیای بیشتر مناطق روستایی است.
بخش لانکانگ در این خصوص دچار پیشرفت بیشتری شده است. مردم در قدیم برای زندگی به غلات سنتی مانند ذرت و برنج تکیه داشتند. اما حالا با کمک کارشناسان کشاورزی، با موفقیت برخی محصولات خاص مانند سیب‌زمینی‌های با کیفیت بالا و شبه‌جین‌سینگ را در زمستان برداشت می‌کنند که در آمد زیادی نصیب آنها کرده است.
«جو یویونگ» یکی از اعضای «آکادمی مهندسی چین» (CAE) به بخش لانکانگ که هم‌مرز با میانمار است کمک کرده که از سال 2015 از فقر رهایی یابد. به گفته وی نوآوری فناورانه کلید پیشبرد توسعه روستایی است.
وی در مصاحبه با سی جی تی ان گفت: اما این اکتشاف باید بر اساس شرایط طبیعیِ محلی انجام شوند تا مزایای طیبیعی به مزایای اقتصادی تبدیل شود ما نمی‌توانم صرفا تجربه و فناوری‌هایی که در جاهای دیگر موفق بوده‌اند را کپی کنیم.
در «ونجی» صنعت چای به روزرسانی شده و از فروش ساده برگ‌های تازه چای به فروش محصولات فرآوری شده چای تبدیل شده است. روش‌های جدید فروش از طریق پخش زنده نیز به تحریک رشد این صنعت کمک کرده است.
باید گفت آنچه در روستای لائودابائو انجام شده مورد تحسین قرار گرفته است. پیش از آنکه شرکت نمایشی در سال 2013 تاسیس شود، روستاییان صرفا برای سرگرمی خودشان آواز می‌خواندند و می‌رقصیدند و هرگز به این فکر نمی‌کردند که می‌توانند از آن درآمد سازی کنند.
حالا این شرکت بیش از 200 عضو دارد که همگی روستاییانی هستند که در دهه 80 زندگی خود قرار دارند. به طور میانگین هر عضو می‌تواند دستکم 10 هزار یوان (1405 دلار) درآمد کسب کند.
«لی نالوئو» معاون رئیس این شرکت می‌گوید: با این روش، فرهنگ قومی ما نیز می‌تواند از نسلی به نسل دیگر منتقل شود.
