چین که برنامه های بلندمدت اقتصادی، نظامی و صنعتی را در دهه های گذشته با هدف تبدیل به یک قدرت اقتصادی دنبال می کرد، در صنعت فضایی نیز گام برداشت و به پیشرفت های بسیاری دست پیدا کرد. این کشور در حوزه پرتاب، به پرتاب گرایی بومی مجهز است و اختصاص یک ایستگاه فضایی را نیز در برنامه ها و دستور کارش گذاشته است.
گام پایدار چین در حوزه هوا فضا
دکتر میثم محمدی امین- کارشناس هوافضا و عضو هیات علمی پژوهشگاه هوافضا
چین که برنامه های بلندمدت اقتصادی، نظامی و صنعتی را در دهه های گذشته با هدف تبدیل به یک قدرت اقتصادی دنبال می کرد، در صنعت فضایی نیز گام برداشت و به پیشرفت های بسیاری دست پیدا کرد. این کشور در حوزه پرتاب، به پرتاب گرایی بومی مجهز است و اختصاص یک ایستگاه فضایی را نیز در برنامه ها و دستور کارش گذاشته است.
این کشور سفینه هایی را به مریخ و ماه فرستاد و در این راستا موفق عمل کرد در حالی که مشارکت بین المللی خاصی هم در برنامه هایش نبود و این اقدام را براساس فناوری های بومی و صنعت داخلی خود اجرایی کرده است.
چین در زمینه پرتاب، ماهواره و سفینه های فضایی، کشور موفقی است و جزو سه قدرت فضایی دنیا محسوب می شود. این کشور در کنار آمریکا و روسیه جایگاه بسیار خوبی را به خود اختصاص داده است و در همه زمینه ها هم همچون پرتاب، ماهواره، اکتشافات و ایستگاه فضایی به صورت بومی و کاملا مستقل از کشورهای دیگر عمل می کند.
استقلال کشور چین در حوزه هوا فضا با سرمایه انسانی و متخصص و هزینه پایین است و بزرگترین عامل موفقیت هایش برنامه ریزی های بلند مدت و پیگیری های آن حتی با تغییر دولت ها است.
چین با اولویت و قدرت، سیاستی را که در حوزه فضایی ابلاغ می شود، دنبال می کند. نوسان نیز در اجرای برنامه های این کشور کمتر دیده می شود. هر چند پیشرفت اقتصادی و نیروی انسانی کم هزینه مهم است اما سرمایه گذاری سنگین و بوجه های کلان نیاز دارد و در چین به دلیل جمعیت بالا، قطعا نظارت درستی برای صرف هزینه ها و بوجه های کلان در حوزه فضایی وجود دارد. پیشرفت هم برنامه مدون و منسجم و البته منابع می خواهد.
بنابراین فعالیت در این حوزه بوجه های مناسب، نیروی کار متخصص و با کیفیت می خواهد که در چین وجود دارد. این کشور ذیل یک مدیریت یکپارچه و باسواد توانسته برنامه های حوزه هوا فضا را به نتیجه برساند. البته شاید با استفاده از این عوامل می خواهد همراه با کشورهای دیگر در این حوزه هم موفق عمل کند.
حال اینکه اگر اولویت چین، ایستگاه فضایی باشد قطعا آن را به سرعت تکمیل می کند. انتظاری که با توجه به برنامه ها، هدف گذاری، زمان بندی و با مدیریت قوی به نتیجه می رساند.
فناوری های فضایی طیفی از فناوری های زمینی، پرتاب ماهواره و فضاپیماهای سرنشین دار یا بدون سرنشین را شامل می شود که از چهار و پنج دهه قبل آغاز شده است. به غیر از شوروی سابق و آمریکا کشورهای دیگری همانند چین و اروپایی ها در غالب آژانس اروپا و حتی ژاپن و دیگر کشورها نیز به این حوزه ورود پیدا کرده اند. بنابراین می توان گفت دیگر هیچ بخشی از هوا و فضا در انحصار آمریکا و ناسا نیست.
امروزه آمریکا، روسیه، چین و آژانس فضای اروپا و کشورهای پیشرفته در حوزه فناوری پیشرفت بسیاری داشته اند. کشورهایی که توانمندی در حوزه اقتصادی دارند در این زمینه پر هزینه می توانند فعالیت کنند.
حوزه فضایی بسیار پیچیده و چالش برانگیز است و کمتر کشوری توانسته بدون مشارکت و همکاری به آن دست پیدا کند. اگر کشوری بخواهد به تنهایی کار کند طبیعتا زمان زیادی را صرف می کند و احتمالا شکست هایی را متحمل خواهد شد. بعد از آمریکا و روسیه تنها کشوری که توانست به تنهایی در صنعت فضایی به این پیشرفت دست پیدا کند چین بوده است که یک استثنا است.
